Hallo allemaal!
Inmiddels wonen we alweer 5 weken in ons appartement. En ik ben ook al ruim 5 weken aan het werk. Het team is gezellig en gemotiveerd. We zijn momenteel met 3 a 4 verpleegkundigen en een arts ( ik dus) en twee part time assistentes. Een van de verpleegkundigen heeft vooral management taken. Ze kampen al een tijdje met onderbezetting en de orkaan heeft het normale werkritme over hoop gegooid. Niet makkelijk. De eerste weken moest ik erg wennen aan een andere werkwijze, nu kan ik al aardig meedraaien. Ik heb officieel 6 weken inwerktijd en die zit er al op. Voor de taken rondom vaccin beheer gaan we langer nodig hebben. Het schijnt erg ingewikkeld te zijn. Het bestellen van de vaccins en bijhouden van de vaccinatie graad doen ze hier nl. allemaal zelf. In Nl. wordt dat door het RIVM gedaan.
Er worden ongeveer 500 kinderen per jaar geboren op het nederlandse deel van het eiland. De meeste worden via de gynaecoloog of kinderarts naar ons verwezen. Kraamzorg wordt niet voor iedereen vergoed (hangt van je verzekering af) en ouders werken hier vaak beide full time, twee redenen die het geven van borstvoeding lastig maken.
’s Morgens doen we consultatie bureau of soms vaccinaties op scholen. ’s Middags maak ik kennis met collega’s van Public Health en leer hun taken kennen. Zoals de hele muggen bestrijding waar veel werk in zit. Ze zijn hier op hun hoede voor een Zika of andere ziekte uitbraak omdat er momenteel veel muggen zijn (sinds de orkaan).
Ik heb ook kennisgemaakt met de kinderartsen, voogdijraad/ raad van de kinderbescherming, een psychiater en heb mezelf voorgesteld op een huisartsenoverleg. Ik heb daar meteen een korte uiteenzetting gegeven van onze taken en kennis en kunde als Jeugdgezondheidszorg/ youth health care en een gesprekje gehad over waar we de samenwerking kunnen opzoeken.
Gelukkig was mijn collega/ stafverpleegkundige die momenteel de leiding heeft op de JGZ afdeling mee voor de vragen over de gang van zaken (want daar zit ik uiteraard nog niet zo goed in).
Ik werd hartelijk ontvangen, heel leuk!
Ik begin een idee te krijgen van wat ik de komende jaren ga doen, o.a. de verantwoordelijkheid voor de vaccinaties en alles wat daar bij komt kijken en ook de invoering van de hielprik staat weer op de agenda. Mijn voorgangster heeft daar al heel veel werk in gestoken, respect!
Voor de kinderen was het wennen op school. Uniform aan, andere docenten, andere kinderen, andere omgangsvormen. De juf spreken ze hier aan met mevrouw, dat soort dingen. Op zich niet verkeerd, wat respect voor de leerkracht.
Soms werd ik wakker en dacht ik:
” in wat voor een vreemde wereld ben ik terechtgekomen?”
Maar het begint te wennen. De meiden hebben al een paar hele leuke vriendinnen. Silas vindt zijn school erg leuk. Voor een dollar kan hij een lekker broodje met tonijn ( johnny cake with tuna) of pizza kopen op school, dat is af en toe feest natuurlijk. Er zijn kinderen die sinds de orkaan dagelijks eten krijgen op school. Silas krijgt af en toe ook als er over is. Hij lust het wel.
De 7 sprong in Zwolle, de school van Silas, had met een lege flessen ophaal actie een paar honderd euro opgehaald. Jean en Silas hebben dit overhandigd tijdens de weekopening. Jammer dat ik er niet bij kon zijn…ik vind dat soort dingen zo ontroerend. Kinderen die iets doen voor andere kinderen, het blijft bijzonder. Het geld wordt gebruikt voor de aanschaf van nieuwe boeken die met de orkaan verwoest zijn.
Het full time werken valt me mee. Het zijn wel lange dagen want ik vertrek om ongeveer 7 uur, om tegen achten op mijn werk te kunnen zijn. Jean zet me af in de buurt van Silas zijn school, dan loop ik twintig minuutjes en pak de bus. Dat lopen is vanwege de file van en naar de scholen. We wonen in de buurt waar alle scholen zitten en dan heb je dus dit ongemak. Maar we zijn heel blij met het appartement want de meisjes zijn met 10 minuten lopen op school. Bovendien staat ons huis wat hoger op de heuvel waardoor we vaak een koel briesje hebben. Zo rond half zes ben ik dan weer thuis en dan staat het eten klaar. Heerlijk dat Jean nog even niet werkt! Het zou anders ondoenlijk zijn op dit moment. De dozen in de woonkamer zijn weg, maar in de slaapkamers hebben we nog veel dozen. In het weekend gaan we liever op stap en naar buiten, dus dan komt er ook niet veel van uitpakken.
Bovendien heeft Jean nog heel veel regelwerk te doen voor immigratie, internet regelen etc.
Sinds kort gaat hij naar ik denk de hipste gym op het eiland. Voor een redelijk bedrag mogen de kinderen mee op vrijdag. Ilja en Silas gaan dan zwemmen, Nouschka doet wat cardio op de apparaten.
We zijn al twee keer gaan kanoen met onze opblaasbare kano die we uit Nederland hebben meegenomen. Echt leuk om zo als gezin aktief te zijn.
Op de hollandse kant gaat het er stukje bij beetje mooier uitzien. Vorige week was ik op het strand in de stad (Great Bay) en liep door het straatje waar we in het guesthouse zaten. Er gaan steeds meer winkeltjes open en uithangborden komen terug.
Langzamerhand leren we ook meer mensen kennen. Ik krijg soms een lift aangeboden: ” Hee doc! Are you going to town?”.
Heel erg sympathiek!
Via de baptisten kerk waar we af en toe heen gaan leren we ook wat mensen kennen. En vorig weekend waren we bij vrienden van kennissen uit Zwolle, Nederlanders dus, op bezoek die vlak bij ons wonen. Helemaal leuk.
Ik was er wel aan toe om wat Nederlanders te ontmoeten want het is hier wel een onderdompeling in een hele andere cultuur, wat uiteraard niet altijd makkelijk is.
Wordt vervolgd!!
Groetjes Nelleke
Avondwandeling in onze buurt.
Silas in zijn klas voor de weekopening.
Silas overhandigd het geld van de 7 sprong.
Luieren op het strand van Simpson bay.
Franse kant. Uitzicht op Sint Barth’s.
Pinel Island.
De kapper had dit uitzicht.
Met de kano naar Pinel Island. Jean moest twee keer heen en terug kanoen om ons allemaal op het eiland te krijgen en ik ging op de terugweg maar zwemmen.
Koffie bar in de stad. Heerlijke cappucino!
In de Carrefour vond ik dit fotoboek.
Fort Amsterdam. Hier zit ook een bruine pelikanen broedplaats.