juli 2018 – Jeugdarts op Sint Maarten

Hallo allemaal!

Inmiddels zijn we alweer 3 maanden verder. Het laatste bericht schreef ik vanuit Nederland, toen ik daar in april was voor scholing. Eind april tot begin mei waren mijn zus en mijn moeder hier en werkte ik halve dagen naast een aantal vrije dagen. We hebben ze heel veel laten zien op het eiland maar die 10 dagen waren niet genoeg om alles te zien al zou je dat niet geloven. Uiteraard zijn we in het enige museum op de Hollandse kant geweest en op een aantal verschillende strandjes. We hebben leuk local food gegeten bij Dereck in Backstreet en gewandeld op de Franse kant. Het was voor mijn kinderen een geweldig weerzien met oma en tante die in een air b en b vlak bij ons zaten met bubbelbad! Dat was een aangename luxe want ons leven hier is redelijk primitief.

Mei was een drukke maand omdat er op het werk veel geregeld moest worden voordat de manager met zwangerschapsverlof ging. Ik vind het werk nog steeds erg uitdagend en mei was geen beste maand voor mij. Het besef dat ik mijn vrienden en familie echt een hele tijd niet ga zien gaf een eenzaam gevoel naast de continue uitdagingen op het werk. Chronisch personeelstekort, tijdgebrek om echt ingewerkt te worden, spanningen op de afdeling, druk om de vaccinatie graad hoog te houden, falende computersystemen, recente wisselingen van management, begrotingstekort van de regering en het naderende orkaanseizoen, terwijl de schade van Irma nog dagelijks zichtbaar en voelbaar is, zijn o.a. factoren die spelen op het werk en het voor mij en het team vaak lastig maken om de moed erin te houden.

Eind mei heb ik een workshop gegeven over mazelen aangezien er in Venezuela veel mazelen gevallen/ uitbraken zijn de afgelopen jaren. Het was een workshop voor huisartsen, kinderartsen en ander medisch personeel. Ik vond het een beetje spannend omdat de presentatie natuurlijk in het Engels moest en het was erg veel werk qua voorbereiding maar het was leuk en nuttig om te doen!

Aanvankelijk mocht ik maar een week zomervakantie wat ik na een half jaar hard werken wel erg weinig vond. Nog een teleurstelling dus. Gelukkig is dat nu inmiddels bijgesteld naar 2 weken en we hebben besloten na 14 jaar weer naar Curaçao te gaan! Ik verheug me erop om familie van Jean en vrienden en oude bekenden te zien!

Juni was een iets betere maand. Ik heb goede adviezen gekregen tijdens intervisie via skype met mijn mede jeugdartsen van de andere eilanden. Je kunt uiteraard geen wonderen verwachten als er al meer dan een jaar personeelstekort is en je ook nog te maken hebt met de gevolgen van een natuurramp. Maar ik keek er wel naar uit om in elk geval kleine verbeteringen te zien op het werk en ik moet zeggen dat we dat nu als team wel bereikt hebben. We bespreken ook onze hurricane preparedness want het nieuwe orkaan seizoen is begonnen. Tegelijkertijd ben ik druk met het schrijven van een post hurricane recovery proposal voor de World Bank. Heel veel werk!

In de weekenden gaan we nog steeds lekker wandelen, kanoën of zwemmen. Rond Ilja haar verjaardag gingen we kanoën op de lagoon en er stond een flinke wind! We hebben zeekomkommers gezien, maar gaan toch maar niet meer die kant op. De zee is toch mooier vinden wij. Ik heb een lijst gemaakt met wandelingen die we nog kunnen doen en musea die nog niet heropend zijn, maar waar ik wel graag heen wil. Elke keer streep ik iets af, een soort bucketlist. Laatst zijn we gaan kanoën van Friars bay naar Happy bay. Een niet al te ver stuk. Happy bay is erg mooi!

Momenteel hebben de kinderen al vakantie. Silas gaat twee weken naar de buitenschoolse opvang en vindt dat erg leuk. Vooral omdat hij daar lekker ontbijt krijgt en hij veel optrekt met de zoon van een collega van mij. En ze doen natuurlijk weer heel andere dingen dan in Nederland. Ze noemen het hier ook ” camp” wat leuker klinkt dan ” bso”….wel slim. Ilja was vorige week twee nachten in een hotel met haar klas. Ook een soort kamp idee.

Ilja heeft overigens gisteren ook een brace gekregen voor haar scoliose. Die (lichte) scoliose ontdekte ze zelf toen we hier net een paar weken waren. De orthopeed van Curacao adviseerde deze brace en ik ben er heel erg blij mee! Het is ontwikkeld in Canada en heel patiënt vriendelijk.

Een geluk voor de kinderen en ons want net toen hun vakantie begon kon Jean regelen dat ons internet het een stuk beter doet. Niet dat hij nooit meer vastloopt de t.v. maar we kunnen nu wel een filmpje kijken, zonder al te veel haperingen. Dus we kijken nu ook weer regelmatig Hollands nieuws.

Verder hebben we ontdekt dat je hier in een grand cafe leuk kunt poulen en dat doen we nu soms op donderdagavond om het weekend vast een beetje in te luiden. Je moet wat want zo heel veel is er op het eiland helaas niet te doen. Er was een Zoo en een vogeltuin maar die zijn na de orkaan niet herbouwd. We zijn met Silas wel naar ” Sharkday” gegaan, een dag georganiseerd door vrijwilligers met educatieve spelletjes bij een strandcafe. Silas won nog een flinke waardebon van de Scuba shop.

A.s. zaterdag gaan we bbq- en op het strand met wat vrienden van hier en dan de week erop naar Curaçao! Jean is nog flink aan het netwerken en solliciteren en gaat ook daar netwerk gesprekken voeren. Hopelijk leidt het tot een freelance klus. Dat zou wel heel fijn zijn want dan integreren we hier ook wat beter.

Tot een volgende keer!