Auteur: nelleke

Afgelopen jaar hebben we een paar keer bezoek gehad uit Nederland, Suriname en Curaçao. Vorig jaar april waren mijn moeder en zus op bezoek voor vakantie. In juli en augustus waren Janice (een nicht van Jean) en haar dochter op SXM vanuit Suriname en hebben we ze een paar keer gezien. De laatste keer dat we haar zagen was 15 jaar geleden toen we in Suriname op vakantie waren.

In januari verbleef een vriend uit Zwolle bij zijn ouders op Curaçao en kwam toen ook een paar dagen bij ons logeren. In april hadden we Jade, een uitwisselingsstudent vanuit Waalwijk te logeren voor een weekje.

Eind april hadden we weer familie bezoek, dit keer van mijn moeder, zus , broer en schoonzus. Ze hebben heel veel van het eiland gezien. We zijn gaan hiken, zwemmen en ze zijn ook naar twee musea gegaan. Voordat je alle mooie wandelpaden en leuke strandjes gezien hebt ben je 10 dagen verder, maar er was ook nog tijd voor marktjes, schelpen zoeken en birdpark en kajakken.

Morgen vertrekt Ilja voor een week naar Waalwijk ( weer uitwisseling) om bij Jade te logeren.

Ilja en ik waren in maart naar Curaçao voor controle bij de orthopeed, omdat er toen op SXM geen orthopeed aanwezig was. Deze orthopeed en ik waren met elkaar eens dat Ilja beter af zou zijn met een “harde” Boston brace omdat de resultaten van onderzoek daarover veel beter zijn in vergelijking met de brace die ze nu heeft. Ik heb de uitslag van de (inmiddels derde) X ray nog niet gehad, maar het lijkt erop dat de scoliose ongeveer hetzelfde is gebleven. Ilja en ik zaten met een groepje vrouwen in een appartement op Curaçao, die daar ook voor medisch onderzoek waren met hun dochtertjes en we hadden het erg gezellig omdat we met zijn allen samen weer terugvlogen naar SXM. Ilja heeft nu ook fysiotherapie hier op SXM om de rug sterk te houden.

Eind mei ga ik met Ilja weer naar Curaçao om de Boston brace van Ilja op te halen en daarna een bezoek aan de orthopeed. Het was een heel gedoe met het ziekenfonds om te zorgen dat de vervolgafspraak gemaakt werd, maar het is uiteindelijk gelukt. Zo blijven we wel bezig en bezoek en tripjes zijn een hele leuke afwisseling op het dagelijkse leven hier, ook al is de reden voor doktersbezoek niet leuk. In mei komt er weer een vriendin/collega van Bonaire naar Sint Maarten voor scholing en zie ik haar ook weer even.

Op het werk is het momenteel redelijk rustig. Mijn familie had een tweedehands baby weegschaal meegenomen van marktplaats, omdat er vanuit de Government zelfs geen geld vrijgemaakt kan worden om de nodige (baby) weegschalen aan te schaffen. Heel frustrerend allemaal, want op betere computers/laptop, meubilair wachten we ook al heel lang en de door mij aangevraagde en geregelde scholing over opvoeding is ook “on hold” gezet. Laat staan dat ik ergens heen kan voor benodigde accreditatie punten, ik heb niet eens de moed om daarom te vragen. Dus e learnings doen dan maar. Inmiddels is er ook al bijna 2 jaar geen vast hoofd van CPS, de kleine GGD hier. Veel belangrijke zaken blijven daarom liggen, zoals een audit in de apotheek. Er was een delegatie vanuit Nederland/RIVM op bezoek om te praten over hielprik en bevolkingsonderzoeken, maar de uitvoering van de hielprik gaat heel lastig worden omdat we nu, met de krappe bezetting, al niet in staat zijn om ons normale werk te doen. We hebben eind maart een vaccinatie outreach gehad in de stad, waarbij ik geinterviewed werd en uiteindelijk ook op het nieuws kwam. Je komt hier heel makkelijk in de krant, heb ik gemerkt.

Er zijn gelukkig ook hoopgevende ontwikkelingen over een computersysteem voor o.a. vaccinatie registratie want die wordt op dit moment gemaakt en met onze input verbeterd. Ik hoop dat we het voor de zomer vakantie in gebruik kunnen gaan nemen. Ik geniet nog steeds van het contact met de ouders en kinderen en de verpleegkundigen. Ze houden hier erg van luidruchtige grapjes en ze kunnen heel expressief discussiëren en vertellen. Je lacht je rot. Op mijn verjaardag hadden ze mijn kamer en computer versierd met allemaal ballonnen en slingers. Ik krijg nog steeds regelmatig een lift naar of van het werk, waardoor ik ook weer mensen ontmoet.

Ik had bij een hele jonge zuigeling een hartruis ontdekt en de (dominicaanse) ouders met enige spoed naar de kinderarts verwezen. Het bleek een tetralogie van Fallot te zijn en het kind is in de regio geopereerd. De vader wil nu elke keer dat hij weer op het bureau komt, mij even spreken om me te bedanken omdat ik het leven van zijn zoon heb gered. Zo schattig. Er zijn veel psychosociale problemen op het eiland, veel opvoedproblemen en armoede. ik vind het lastig, omdat we niet zoveel kunnen doen. Er is geen orthopedagoog om naar te verwijzen en er zijn maar twee maatschappelijk werksters die iets kunnen doen qua uitkering regelen of hulp bieden aan onverzekerden. Er zijn regelmatig kinderen die niet de hulp krijgen die ze nodig hebben zoals oog onderzoek of logopedie omdat de ouders niet verzekerd zijn.

Ik heb van de zomer al een voorstel ingediend voor meer mogelijkheden tot psychosociale hulp en opvoedhulp. Uiteindelijk hadden we in februari dit jaar een vergadering hierover met de State Secretary en alle professionals op het eiland die met kinderen in probleemsituaties te maken hebben. Ze (de State Secretary) snapte het probleem heel goed want iedereen aanwezig vertelde ongeveer hetzelfde. Het kan even duren voor er daadwerkelijk iets aan gedaan wordt. Men moet er op een hoger nivo over beslissen en dat maakt het proces stroperig. Zo heb ik ook een voorstel ingediend voor het verkrijgen van geboorte gegevens, want die krijgen we niet. Alleen geboorte aantallen, aan het eind van het jaar. Als het goed is gaat management met mijn voorstel een Service level agreement maken, een soort wetgeving, maar ik weet niet of ik de inwerkingtreding nog ga meemaken.

Er waren wat zorgwekkende berichten vanwege een mazelen geval op een schip voor de kust van Curaçao. Gelukkig hebben ze alle passagiers verboden van het schip af te gaan en lijkt de schade mee te vallen. Zoiets zou hier op SXM ook kunnen gebeuren met alle mazelen uitbraken in de U.S. en Europa van waaruit veel toeristen deze kant op komen. Vandaar dat ik in Juni een training ga geven voor de collega’s hier van CPS/ GGD over rapid response bij een mazelen uitbraak. Ik ben daar op Jamaica in geschoold, maar het is eigenlijk een taak voor een epidemioloog. Die positie staat echter al heel lang leeg. Ik ben in April druk bezig geweest met het invullen van de rapportages naar WHO/PAHO over de vaccinatie graad op SXM en de cijfers zijn niet zo goed.

Ik ben met mijn zus, broer en Amber een dagje naar Saba gegaan met de Ferry toen ze hier waren en we hebben daar gehiked, door het dorpje rondgelopen (Windwardside) en ik heb koffie gedronken bij mijn collega jeugdverpleegkundige daar. Altijd fijn om even vanuit je Nederlandse blik over het werk te kunnen praten. En wat een mooi, idyllisch eilandje is Saba! Heel vreemd als je erover heen rijdt, het is niet veel meer dan 2 dorpjes op een grote groene rots.

We gaan sinds een aantal weken naar een kleine Spaans/Engels talige baptisten gemeente hier, wat geleidt wordt door een jong stel uit Curaçao. We voelen ons daar erg op ons gemak, zowel bij het pastor koppel als de dominicaanse vrouwen want ze zijn erg sympathiek en warm. Ik heb sinds kort ook les in papiamentu, gewoon als hobby, samen met een verpleegkundige uit Jamaica.

Amber is begonnen met haar examens en tot nu toe lijkt het goed te gaan. Ze verheugt zich op bezoek van haar vriendin Eef, eind deze maand. Met Jean zijn klus gaat het goed, hij werkt meestal halve dagen, zodat hij Silas weer van school kan halen. Silas begint volgende week aan zijn FBE eindexamens wat ze hier doen i.p.v. Cito toets.

In Nederland lekker voorjaar met af en toe heel mooi weer hoor ik.

Binnenkort meer nieuws vanuit SXM. …..to be continued…..

Lieve mensen,

Inmiddels is het 2019 en heb ik al een hele tijd niets meer geschreven. Toen ik terugkwam van Jamaica was mijn werkcomputer gecrasht en mijn laptop deed het ook niet meer. We hebben de ICT jongen hier echt heel vaak nodig. Eind 2018 was ik heel erg moe en ik keek uit naar de kerstvakantie. Er zaten wat personele ontwikkelingen/veranderingen aan te komen en dit bracht veel onrust met zich mee. Ondertussen bleef ik zoveel mogelijk mijn best doen, maar ik sleepte me een beetje door de dagen heen. Gelukkig kregen we er eind november een leuke ervaren verpleegkundige uit Curaçao bij.

Jean kon “solliciteren” op een IT klus en toen we daar wat meer zekerheid over hadden besloten we om in de kerstvakantie naar Guadeloupe te gaan. Vooral Amber en ik waren echt toe aan wat rust en even een ander eiland. Mijn laatste werkdag had ik nog een evaluatie gesprek met de leidinggevende wat nogal uitliep. De vakantie op Guadeloupe was geweldig! We hadden een eenvoudige Airbnb met zwembad van een Frans stel en we zijn naar botanische tuinen geweest, hebben bij watervallen gezwommen en natuurlijk shoppen. Ze hadden daar een leuke mall en een Decathlon! Zoveel leuke winkels en grote kledingwinkels dat hebben we hier op SXM niet. Met kerst hebben we in het huisje lekker gegeten en spelletjes gedaan. Maar goed eenmaal terug op het werk in januari is er geen leidinggevende meer op de vloer en sindsdien regel ik hier en daar wat dingetjes zoals teamvergaderingen inplannen, zaken afstemmen met collega’s binnen CPS (de zeg maar GGD hier) en het hogere management. Ik ben ook aanspreekpunt voor de IT -er die bezig is met een nominaal digitaal vaccinatie registratie systeem, want die is 2 jaar terug gecrasht.

Ik merk wel dat ik het weer drukker heb gekregen. We hebben begin van het jaar twee keer vergaderd om een orkaan oefening voor te bereiden. Er was een tweedaagse PAHO workshop over chronische ziektes en de preventie daarvan en ik had een vergadering met de State Secretary over de psychosociale problemen van de jeugd op het eiland. Er is in het vrijwillige kader heel erg weinig hulp beschikbaar (laagdrempelige hulp is er helemaal niet) terwijl er erg veel psychosociale problemen zijn… echt frustrerend.

Ik heb mezelf voorgenomen om dit jaar 4 heel noodzakelijke basis dingen te regelen voor jeugdgezondheidszorg ter verbetering van de kwaliteit. Dat is een hele klus en er moet heel veel voor gelobbyd worden. Tijdrovende processen. Van de week hadden we een desktop hurricane oefening. Het ging eigenlijk best goed met ons groepje en ik was blij verrast dat ik na een jaar al veel meer snap van het hele orkaan gebeuren en het maken van een plan of action bij een mazelen uitbraak (want dat zat ook in het scenario).

Ik was ook weer uitgenodigd voor een ouderavond op een leuke methodisten school en heb daar een presentatie gedaan over gezonde voeding/ preventie overgewicht en het belang van spelen. Twee dingen die vaak te weinig aandacht krijgen omdat ouders gewoon heel druk zijn met werk. Twee full time banen is eerder regel dan uitzondering.

Ik ga 11 maart 3 dagen met Ilja naar Curaçao vanwege haar scoliose en ben heel nieuwsgierig naar de X ray of de kromming verbeterd is of juist achteruitgegaan. Ik heb heel veel vragen voor de orthopeed dus hoop dat we een goeie krijgen.

Verder ga ik sinds december vaak op zaterdag ochtend kajakken op zee (met een clubje, je krijgt echt les) wat heel leuk is maar wel echt vermoeiend. Amber gaat soms mee maar is dan de enige tiener.

In april komt mijn familie over en daar kijken we heel erg naar uit!!

Amber sleept zich door de laatste schooldagen heen en werkt aan de laatste boekverslagen. Ze heeft haar profielwerkstuk gepresenteerd over schizofrenie en dat ging goed. Nu nog een toets week en dan op naar de examens. En ze heeft zich ingeschreven voor een studie taalwetenschap in Leiden.

In de weekenden vermaken we ons nog steeds goed met ons kleine sociale netwerk hier en strand en wandelingetjes. We hebben de baptisten kerk verlaten (te veel regeltjes) en na wat kerk hoppen hebben we nu een heel kleine kerk gevonden van een jong stel uit Curaçao. We voelen ons daar wel meer thuis.

Ilja en ik kijken enorm uit naar ons tripje naar Curaçao. Even van het eiland af en schoonfamilie zien, heerlijk! Jean vermaakt zich met zijn nieuwe klus wat hij gelukkig veelal vanuit huis kan doen dus al met al lijkt 2019 toch een beter jaar te worden dan 2018 maar makkelijk is het absoluut nog niet.

Botanische tuinen..

Bon dia!

Van de zomer zijn we naar Curaçao op vakantie gegaan. Het was heel leuk om familie en oude vrienden en kennissen weer te zien en we genoten van onze prachtige air b en b met grote tuin en terras in een monumentaal pand in Otrobanda en de huur auto (jeep).

We waren enthousiast om te zien hoeveel er in 14 jaar alweer veranderd is op Curaçao aan stranden, winkelcentra etc. Wel veel Nederlandse toeristen maar dat kwam denk ik door de zomervakantie. De kinderen vonden het midget golven bij Landhuis Brakkeput Mei Mei erg leuk en het zwemmen met de schildpadden. Een echte mall met foodcourt en een Bruna boekhandel waren ook heel bijzonder! Dat hebben we op Sint Maarten niet…

Toen ik weer terug was op Sint maarten had ik veel orkaan bijeenkomsten: workshops, meetings etc. Want het orkaan seizoen was immers al vanaf 1 juni begonnen en eigenlijk is de government nog bezig met het verwerken van  de “lessons learned” in afspraken en protocollen. Als CPS  (zeg maar kleine GGD) is er ook nog veel werk te doen aan training en proefdraaien voor een mogelijke nieuwe orkaan.

Verder ben ik weer bezig geweest met het voorbereiden van twee presentaties. Een voor huisartsen, kinderartsen, apotheker en laboratorium over alle nieuwtjes op Immunisatie gebied, een andere voor de verpleegkundigen over opvoeding. Vooral die eerste kost heel veel tijd omdat het grotendeels gaat over een training waar ik zelf niet bij geweest ben die in februari  plaats vond. Ik had wel een verslag van die 5 daagse training maar de onderwerpen en terminologie heeft niet heel veel overlap met waar ik in Nederland mee bezig was, dus dat kost tijd en energie.

En dan zijn er nog de “gewone” dagelijkse uitdagingen zoals het lezen van heel veel mail, de nieuwe jaarplanning voor 2019 en het maken van plannen voor verbetering van de organisatie van het werk waarbij je sterk rekening moet houden met de chronische onderbezetting.

Ik mocht ook twee keer op scholen vertellen over ringworm, luizen en andere huidaandoeningen. Een keer alleen voor ouders , een keer voor een hele school samen met de jeugdverpleegkundige. Erg leuk om te doen vooral met die kinderen met al hun grappige vragen. “Can you die from it?” “Can you have all three complaints at the same time?” De kleine kinderen kwamen me na afloop al hun vlekjes en plekjes op hun huid laten zien.

Als laatste ben ik net terug van een 10 daagse training op Jamaica. De eerste drie dagen ging over mazelen, hoe je een epidemiologische field study maakt en outbreak response. We moesten een rollenspel doen en een presentatie geven over onze Plan of Action. Behoorlijk intensief. De volgende 4 dagen ging over difterie en polio, vaccinbeheer, cold chain, kwaliteitscontroles en berekenen van vaccinatie graad en drop- out rate (kinderen die niet meer komen voor vaccinaties) en verlies van vaccin en hoe je dat berekent. Er waren ook twee kennistoetsen, waarvan mazelen me nog wel goed af ging, maar difterie en polio bakte ik aanvankelijk niet veel van…..

Het hotel was prachtig en ik kon weer bijkletsen met collega’s van andere eilanden wat toch altijd wel weer heel prettig is aangezien ik de enige jeugdarts ben op Sint Maarten en er zoveel werk op me ligt te wachten waardoor elke tip welkom is.

Ik vond Jamaica ontzettend mooi (mooie groene heuvels) en de mensen erg grappig en vriendelijk. We hebben een uitstapje gemaakt naar 2 prachtige watervallen en die jongens die daar gids waren maakten er een groot feest van. Ik heb hoogtevrees maar met hun aanmoediging sprong ik uiteindelijk toch bijna overal het blauwe water in. Ze waren helemaal enthousiast! “You are not going back to your Island on wednesday, you are Jamaican man!” Ik zou er heel graag met zijn zessen eens op vakantie gaan. Helaas voorlopig geen uitstapjes meer….jammer.

 

Air B en B Otrobanda, Curaçao

Westpunt, Curaçao

Silas is 10 geworden! Creools eten (local food)

Irma herdenking

Vissen is de nieuwste hobby

Training op Jamaica

“Blue hole” Jamaica, prachtige watervallen

Dunn’s Falls, een grote waterval die in de zee uitkomt

En nog meer training…

 

 

 

 

 

 

Lieve mensen,

Inmiddels zijn we weer een maand verder.  Maart was een drukke maand.

Begin maart waren Jean en ik jarig. Aangezien ik 50 werd wilden we er toch iets bijzonders van maken. Ook al zitten we nog middenin de gewennings-periode. Dus op vrijdag 10 maart kwamen er wat buren en vrienden. Locals, Surinamers en Nederlanders die allemaal in de buurt wonen. Heel gezellig. De dag erna hadden we een BBQ georganiseerd op het strand voor mijn collega’s met hun partners en kinderen. Ook erg geslaagd, hoewel het wel erg waaide.

In maart had ik drie middagen communicatie training met het AGZ  (algemene gezondheidszorg) en JGZ (jeugdgezondheidszorg) team. Wat mij betreft vond ik het vooral erg goed voor de teambuilding. We wensen elkaar nu weer nadrukkelijk “good morning”, liever teveel dan te weinig. Maar dat was natuurlijk niet het enige: omgangsvormen, feedback geven en ontvangen kwamen ook aan bod. Ook in maart viel de “Oral Health day”. De scholen hadden prachtige opdrachten gemaakt en er werden prijzen uitgereikt. Wij hadden een dag training van de orthodontist, tandarts assistente en de diëtiste.

We hebben eindelijk een bankrekening kunnen activeren, het is nu nog wachten op mijn pasje. Het openen van een bankrekening was een heel proces net zoals het verkrijgen van zes verzekeringspasjes. Het vraagt erg veel papierwerk en geduld en erachteraan bellen en mailen en langsgaan. Zonder baan en verblijfsvergunning kun je geen bankrekening openen, dus je moet wachten op immigratie en immigratie moest weer wachten op mijn VOG die vanuit Nederland opgevraagd moest worden. Mijn salaris kwam dus op een cheque, die al weken in ons appartement lag om gestort te worden.

Het proces bij immigratie is afgerond. We moesten een handtekening zetten onder de hele stapel papieren en de  “verklaring van rechtswege”, dat ik hier werk en met mijn gezin mag blijven, is dus rond. Nu nog inschrijven bij het bevolkingsregister.

Op het werk gaat het steeds ietsje beter. Ik verzamel alle voor mij nieuwe informatie en breng dat in kaart om goed overzicht te krijgen en te houden. Ik heb ook de verpleegkundigen ondervraagd over de uitdagingen in de organisatie en dat zijn er heel wat. Mijn collega’s kampen al een hele tijd met onderbezetting waardoor veel dingen zijn blijven liggen en dat maakt het werk er niet leuker op. We hopen dat de uitbreiding van formatie goedgekeurd wordt.

Eind maart was de hele regering op bezoek in de baptistenkerk waar we vaak heen gaan. Ik ben op de minister van Volksgezondheid afgestapt en stelde me voor (d.w.z. ik zei dat ik arts was bij jeugdgezondheidszorg) en zei dat ik hem heel graag eens zou spreken. Ik kreeg meteen zijn kaartje. Ik moet dat gesprek eigenlijk wel formeel aanvragen, maar ik hoop dat het doorgang zal vinden en ik eens met hem van gedachten kan wisselen.

Mijn rol als jeugdarts begint een beetje vorm te krijgen. Ik heb een eerste presentatie gegeven voor de verpleegkundigen. Op zaterdag 24 maart hadden we vaccinatie outreach, wat betekent dat je op zaterdag werkt van 8.00 tot 13.30 en alleen maar vaccinaties geeft. Het zijn alle leeftijden door elkaar en veel inhaalschema’s die je ter plekke opstelt. Dus je moet alle regels over intervallen goed in je hoofd hebben. Sommige kinderen zijn in de U.S. gedeeltelijk gevaccineerd of op andere eilanden en dan moet je de vaccinaties die ze daar ontvangen hebben ontcijferen. Vanuit de U.S en Franse kant gaat nog wel voor mij, maar vanuit Dominicaanse republiek is wat lastiger aangezien ik nauwelijks Spaans spreek. Na afloop kreeg iedereen een pakket met een maaltijd mee naar huis. Geen broodje hoor maar echt eten!  Rijst met kip en salade, heerlijk.

Ik ben nu van 6 tot 20 april in Nederland voor onderwijs en Congres. Het RIVM heeft ons uitgenodigd, hoe bijzonder is dat! Vaste Prikdag stond op het programma in de Jaarbeurs, mijn collega van Saba hield daar een praatje over de waterpokken uitbraak op zijn eiland. De overige dagen zijn gevuld met overleggen op het RIVM zelf. Het gaat vooral over het uitvoeren van de JGZ op de eilanden en de struikelblokken daarin. Dinsdag hebben we nog Congres over de pre en neonatale screening (hielprik, neonatale gehoorscreening etc.). Verder is het erg leuk om mijn vriendinnen en familie weer te zien!

  

Oral Health day. De onderste foto was van een van de winnende scholen, tooth decay goed uitgebeeld.

 

Koffie drinken aan de franse kant

Het gaat goed op school, zowel Silas als de meisjes.

We horen er helemaal bij nu, Friendly Island nummerbord.

Wandelen bij Pic Paradis, Lotery farm.

Wandelen bij Pointe Blanche

Natural Pool bij Pointe Blanche

Franse kant

Ilja en Saba

Vertrek vanaf SXM

Vaste prikdag, de laatste nieuwtjes!

 

Hallo allemaal!

Inmiddels wonen we alweer 5 weken in ons appartement. En ik ben ook al ruim 5 weken aan het werk. Het team is  gezellig en gemotiveerd.  We zijn momenteel met 3 a 4 verpleegkundigen en een arts ( ik dus) en twee part time assistentes. Een van de verpleegkundigen heeft vooral management taken. Ze kampen al een tijdje met onderbezetting en de orkaan heeft het normale werkritme over hoop gegooid. Niet makkelijk. De eerste weken moest ik erg wennen aan een andere werkwijze, nu kan ik al aardig meedraaien. Ik heb officieel 6 weken inwerktijd en die zit er al op. Voor de taken rondom vaccin beheer gaan we langer nodig hebben. Het schijnt erg ingewikkeld te zijn. Het bestellen van de vaccins en bijhouden van de vaccinatie graad doen ze hier nl. allemaal zelf. In Nl. wordt dat door het RIVM gedaan.

Er worden ongeveer 500 kinderen per jaar geboren op het nederlandse deel van het eiland. De meeste worden via de gynaecoloog of kinderarts naar ons verwezen. Kraamzorg wordt niet voor iedereen vergoed (hangt van je verzekering af) en ouders werken hier vaak beide full time, twee redenen die het geven van borstvoeding lastig maken.

’s Morgens doen we consultatie bureau of soms vaccinaties op scholen. ’s Middags maak ik kennis met collega’s van Public Health en leer hun taken kennen. Zoals de hele muggen bestrijding waar veel werk in zit. Ze zijn hier op hun hoede voor een Zika of andere ziekte uitbraak omdat er momenteel veel muggen zijn (sinds de orkaan).

Ik heb ook kennisgemaakt met de kinderartsen, voogdijraad/ raad van de kinderbescherming, een psychiater en heb mezelf voorgesteld op een huisartsenoverleg. Ik heb daar meteen  een korte uiteenzetting gegeven van onze taken en kennis en kunde als Jeugdgezondheidszorg/ youth health care en een gesprekje gehad over waar we de samenwerking kunnen opzoeken.

Gelukkig was mijn collega/ stafverpleegkundige die momenteel de leiding heeft op de JGZ afdeling mee voor de vragen over de gang van zaken (want daar zit ik uiteraard nog niet zo goed in).

Ik werd hartelijk ontvangen, heel leuk!

Ik begin een idee te krijgen van wat ik de komende jaren ga doen, o.a. de verantwoordelijkheid voor de vaccinaties en alles wat daar bij komt kijken en ook de invoering van de hielprik staat weer op de agenda. Mijn voorgangster heeft daar al heel veel werk in gestoken, respect!

Voor de kinderen was het wennen op school. Uniform aan, andere docenten, andere kinderen, andere omgangsvormen. De juf spreken ze hier aan met mevrouw, dat soort dingen. Op zich niet verkeerd, wat respect voor de leerkracht.

Soms werd ik wakker en dacht ik:

” in wat voor een vreemde wereld ben ik terechtgekomen?”

Maar het begint te wennen. De meiden hebben al een paar hele leuke vriendinnen. Silas vindt zijn school erg leuk. Voor een dollar kan hij een lekker broodje met tonijn ( johnny cake with tuna) of pizza kopen op school, dat is af en toe feest natuurlijk. Er zijn kinderen die sinds de orkaan dagelijks eten krijgen op school. Silas krijgt af en toe ook als er over is. Hij lust het wel.

De 7 sprong in Zwolle, de school van Silas, had met een lege flessen ophaal actie een paar honderd euro opgehaald. Jean en Silas hebben dit overhandigd tijdens de weekopening. Jammer dat ik er niet bij kon zijn…ik vind dat soort dingen zo ontroerend. Kinderen die iets doen voor andere kinderen,  het blijft bijzonder. Het geld wordt gebruikt voor de aanschaf van nieuwe boeken die met de orkaan verwoest zijn.

Het full time werken valt me mee. Het zijn wel lange dagen want ik vertrek om ongeveer 7 uur, om tegen achten op mijn werk te kunnen zijn. Jean zet me af in de buurt van Silas zijn school, dan loop ik twintig minuutjes en pak de bus. Dat lopen is vanwege de file van en naar de scholen. We wonen in de buurt waar alle scholen zitten en dan heb je dus dit ongemak. Maar we zijn heel blij met het appartement want de meisjes zijn met 10 minuten lopen op school. Bovendien staat ons huis wat hoger op de heuvel waardoor we vaak een koel briesje hebben. Zo rond half zes ben ik dan weer thuis en dan staat het eten klaar. Heerlijk dat Jean nog even niet werkt! Het zou anders ondoenlijk zijn op dit moment. De dozen in de woonkamer zijn weg, maar in de slaapkamers hebben we nog veel dozen. In het weekend gaan we liever op stap en naar buiten, dus dan komt er ook niet veel van uitpakken.

Bovendien heeft Jean nog heel veel regelwerk te doen voor immigratie, internet regelen etc.

Sinds kort gaat hij naar ik denk de hipste gym op het eiland. Voor een redelijk bedrag mogen de kinderen mee op vrijdag. Ilja en Silas gaan dan zwemmen, Nouschka doet wat cardio op de apparaten.

We zijn al twee keer gaan kanoen met onze opblaasbare kano die we uit Nederland hebben meegenomen. Echt leuk om zo als gezin aktief te zijn.

Op de hollandse kant gaat het er stukje bij beetje mooier uitzien. Vorige week was ik op het strand in de stad (Great Bay) en liep door het straatje waar we in het guesthouse zaten. Er gaan steeds meer winkeltjes open en uithangborden komen terug.

Langzamerhand leren we ook meer mensen kennen. Ik krijg soms een lift aangeboden: ” Hee doc! Are you going to town?”.

Heel erg sympathiek!

Via de baptisten kerk waar we af en toe heen gaan leren we ook wat mensen kennen. En vorig weekend waren we bij vrienden van kennissen uit Zwolle, Nederlanders dus, op bezoek die vlak bij ons wonen. Helemaal leuk.

Ik was er wel aan toe om wat Nederlanders te ontmoeten want het is hier wel een onderdompeling in een hele andere cultuur, wat uiteraard niet altijd makkelijk is.

Wordt vervolgd!!

Groetjes Nelleke

Avondwandeling in onze buurt.

Silas in zijn klas voor de weekopening.

Silas overhandigd het geld van de 7 sprong.

Luieren op het strand van Simpson bay.

Franse kant. Uitzicht op Sint Barth’s.

Pinel Island.

De kapper had dit uitzicht.

Met de kano naar Pinel Island. Jean moest twee keer heen en terug kanoen om ons allemaal op het eiland te krijgen en ik ging op de terugweg maar zwemmen.

Koffie bar in de stad. Heerlijke cappucino!

In de Carrefour vond ik dit fotoboek.

Fort Amsterdam. Hier zit ook een bruine pelikanen broedplaats.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

• Inmiddels zijn we alweer twee weken verder.

Happy new year!

Onze kerstdagen waren erg rustig; een beetje op het strand gelegen en gezwommen. Er lagen cruiseschepen in de haven en dus veel Amerikanen op het strand.  Op oudjaarsdag hadden we wel zin in een feestje. Gelukkig werd er in het Holland House Hotel  iets georganiseerd met een DJ waarvoor we waren uitgenodigd! Dus heerlijk drankje op het terras en dansen!  In Nederland waag ik me niet in een bar op oudejaarsavond met 4 kinderen maar dit was heel erg leuk. Helaas geen siervuurwerk vanwege Irma, maar wel een glas champagne “on the house”.

Op 3 januari eerste werkdag. Deze week vooral nog meelopen en protocollen lezen en voorstelbezoekjes. Het is een klein jeugdgezondheidszorgteam met veel verantwoordelijkheden. Het oproepschema en vaccinatie schema verschilt iets met wat ik in Overijssel gewend was, maar veel is ook hetzelfde. Ze verrichten ook taken die het RIVM in Nl. doet, zoals vaccins bestellen.

Leuk hoor al die ouders en kinderen met verschillende achtergrond.

De afgelopen weken hebben we gelukkig een appartement gevonden via een lokale facebook pagina. Vorig weekend hebben we schoongemaakt en vandaag zijn onze spullen gebracht. Het is een niet al te groot appartement, dus we hopen dat we onze spullen kwijt kunnen. De keuken is vrij groot en er zijn twee badkamers, dat dan weer wel. Dus er kan een grote koelkast en oven in, groter dan we in Zwolle hadden, dat vinden de kinderen erg leuk.

Maandag beginnen de kinderen op school. De uniformen van de meisjes zijn binnen. De blouse vind ik mooi, verder zeg ik er maar niet teveel over.

Ze hoeven in elk geval niet na te denken wat ze aan moeten.

Dus de vakantie in ons guesthouse is nu echt voorbij. We verheugen ons erop zelf te kunnen koken en meer ruimte te hebben.

Wandeling in de heuvels vlakbij de stad. Links de oceaan, rechts de lagoon met zout water.

Schooluniform van de meisjes.

Een ander avondwandelingetje in de haven.

Ik kreeg een mok op mijn eerste werkdag!

Indiaas eten bij Ram. Een van onze vaste eettentjes.

Kruiden afdeling in de Carrefour.

Iejak! De verhuismannen vonden een duizendpoot in ons huis. Hun beet is giftig, dus is wel oppassen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit is het eerste bericht op mijn blog!

Eigenlijk wilde ik vanaf Nederland al beginnen met schrijven maar door alle drukte is dat niet gelukt. We hadden maar 5 dagen om de hele verhuizing te organiseren, los van de zaken die we van te voren konden regelen. Maandag 11 december heb ik nog gewerkt bij  GGD IJsselland, mijn voormalige werkgever in Zwolle. Op woensdag en donderdag kwamen de verhuizers de spullen (kleren, boeken, meubels, auto) inpakken en inladen. Wat werken die mannen snel! Vrijdag en zaterdag hadden we nog tijd om troep op te ruimen en schoon te maken. Tussendoor kwamen nog vrienden, buren en familie langs.  Erg gezellig, maar ik had wel last van die deadline in mijn hoofd, nl. onze vlucht op 17 december, dus ging ik als een razende roeland door het huis om alles er netjes uit te laten zien voor de huurders.

Voor degenen die ons niet van heel dichtbij gevolgd hebben: Ik had in oktober 2016 al gesolliciteerd op deze baan.  De procedure duurde door verschillende redenen erg lang, waardoor we 22 september 2017 pas zouden vertrekken. De vlucht was geboekt. Ons leven stond op zijn kop na Irma op 6 september 2017. Het werd vrij snel duidelijk dat we de eerste maanden in geen geval zouden kunnen vertrekken. Het duurde ook even voordat wij ons leven in NL weer op orde hadden (we hadden allebei ons werk al opgezegd, ons huis was i.p. verhuurd vanaf 1 oktober). Gelukkig mochten we nog een paar maanden blijven bij onze werkgevers.

En nu zitten we dus hier! Het is vandaag eerste kerstdag en we zijn hier dus een week. Mijn eerste indruk van het eiland was goed. Er was een dame in het vliegtuig die bijna ging huilen toen ik vertelde dat we kwamen om te blijven en te werken. Na de orkaan zijn veel mensen vertrokken, ik denk dat men zich erg verloren heeft gevoeld. In de taxi op weg naar ons guesthouse zag je duidelijk de verwoesting door de orkaan. Het lijkt wat mij betreft nu meer op Afrika dan op de Antillen. Het ziet er wat armoedig uit door al die schade. Inmiddels ben ik eraan gewend. De taxi chauffeur (uit Haïti ) was erg aardig en enthousiast. Ik vroeg waar we een kerkdienst konden bezoeken met kerst. “Churches??! !!!There are so many churches here, you find them everywhere!!”

Afgelopen week ben ik bij HRM geweest (contract tekenen) en alvast bij mijn toekomstige collega’s op bezoek. We hebben ook de school van mijn dochters bezocht, wat overigens erg leuk was. De directrice heeft ons hartelijk ontvangen en  een rondleiding gegeven. De school ligt prachtig tussen de heuvels. Het dak van de gymzaal is er af, verder weinig zichtbare schade. We zijn ook even langs gegaan bij het Holland House Hotel. Paul is daar directeur, hij en zijn vrouw Bregje wonen hier al 22 jaar. Het is momenteel een van de weinige hotels op het eiland die open zijn.

Op dit moment is er niet zoveel meer te regelen voor mij, dus vieren we een beetje vakantie. Ik begin 2 jan 2018, de kinderen hoeven 8 jan pas naar school.

We zitten in een guesthouse in Backstreet, midden in de stad. Het strand is 5 minuten lopen. We verplaatsen ons te voet of met de bus. Maar met de bus kun je niet overal komen, het is dus wachten op de zee container waarin onze auto zit. We eten elke dag buiten de deur, genoeg leuke eettentjes hier. De kok of eigenaar maakt vaak een praatje wat we erg gezellig vinden. Ze verdienen op dit moment niet zoveel omdat er bijna geen toeristen zijn, dus zijn wij een zeer welkome bron van inkomsten.

Ik ga proberen zeker twee keer per maand een verhaal te schrijven op deze blog. Ik zou het leuk vinden als je je aanmeldt en mij volgt. Je kan ook een reactie achterlaten door op de titel van dit bericht te klikken en helemaal onderin een reactie te plaatsen.

Hier volgen nog een paar foto’s en wordt vervolgd!!

Afscheid op Schiphol.

School van de meisjes, Milton Peters College

Het gebouw waarin ik kom te werken in Vineyard.

Holland House Hotel, op bezoek bij Paul en Bregje.

Mannen op het dak aan het werk. Veel daken zijn verwoest.

Mijn dochter ruimt het strand op, ze vindt brokstukken op de zeebodem.

Dit heeft de moeder van George gemaakt, een kennis vanuit NL. Hij komt van Sint Maarten. Zijn broer kwam het brengen met kerst! Wat een verassing, want we kennen hier nog niet veel mensen.